Audi RS5 Sportback – Batman pragmatyk?

Pod maską niezmiennie pracuje TFSI o nietypowej jak to Audi uwielbia w tej klasie pojemności – było 2,1 w pierwszych 5 cylindrowych potworach, było 2,7 w osławionym S4 B5, teraz jest 2,9. Nie 3,0 znane z S5, tylko 2,9 litra – zupełnie inny silnik o innych aspiracjach. Generuje on aż 450 KM i 600 Nm. Dzięki stałemu napędowi na 4 koła oraz 8-stopniowej przekładni automatycznej sprint do setki trwa 3,9 sekundy. Kosmiczna wartość – dawniej osiągana tylko przez promy kosmiczne i samochody wyścigowe i egzotyczne. Dzisiaj? Dostępna w usportowionym samochodzie klasy średniej. Prędkość maksymalną ograniczono elektronicznie do 250 km/h i nikogo nie zaskoczy, że samochód bardzo chętnie pojechałby szybciej.

Rozsiadłem się w środku, wyregulowałem wygodny półskórzany fotel ze środkowym pasem z alcantary i czuję, że wokół jest cywilnie. Poza carbonowymi listwami, sportowymi fotelami i wszędobylskim logo RS ciężko oszacować, że mamy do czynienia z najmocniejszą wersją. Samochód ma i może mieć wszystko – testowany przez mnie egzemplarz był odpowiednio dopakowany wyposażeniem, bo nie zabrakło nawet świateł Matrix czy foteli z funkcją masażu. Bajecznie!

Trochę inaczej sytuacja wygląda z zewnątrz. Tutaj duże felgi, pakiet ospojlerowania i dwie gigantyczne końcówki wydechu zdradzają, że samochód jest siłaczem, ale nie ma mowy o ociekaniu spojlerami czy krzykliwymi dodatkami. Jest raczej niepozorny i elegancki. Czas zabrać się za przemieszczanie. Odrobinę boje się poznańskich dziur, więc muszę być czujny. Tryb Comfort, ruszam leniwie spod świateł, delektuje się muzyką. Poza sygnałami z 20-calowych felg i małego naleśniczka, jakim jest opona o profilu 30 jest bardzo przyjemnie i nie jestem zestresowany. Komfort. Samochód cicho, przy nieznacznych pomrukach lecących niestety z głośników przemyka po mieście. Wszystko dojrzale. I to właśnie przymiotnik, jaki opisać może RS5. A w przypadku nadwozia Sportback, które jest dość praktyczne – jest to duża zaleta.

Jak z osiągami? Są niesamowite. Od przyspieszania po hamowanie i skręcanie. Wszystko idzie jak po sznurku. Przestawiamy samochód w tryb Dynamic i możemy się cieszyć sztuczną kanonadą imitującą silnik, jaka wypełnia wnętrze pojazdu. Próbowaliśmy wiele razy, ale z zewnątrz szału nie ma. Niezależnie od trybu. Ale w sumie… W Sportbacku może to być zaleta… Przecież chodzi o pozostanie niepozornym w drodze na spotkanie. W tym momencie magia dzieje się w środku, w bebechach – gaz jest wrażliwszy, napęd zdaje się być ostro spięty a kierownica wykazuje dużo większy opór. Wciskam gaz, na zasyfionym asfalcie i samochód wyrywa do przodu delikatnie uślizgując tył, ale cały czas jadąc na wprost. Setka, druga setka – to wszystko dzieje się błyskawicznie. Zawieszenie jest sztywne i gdyby nie lekcje fizyki, jakie miałem w szkole mógłbym łatwo podjąć ryzyko w zakręcie i zaatakować go dużo szybciej. Samochód jest stabilny i bardzo przyczepny, a dodatkowe wciśnięcie gazu na full jeszcze mocniej wgryza go w asfalt. Napęd Quattro na Torsenie, mądre zestrojenie i tylny dyfer o ograniczonym uślizgu. Bajka. Pozwala na zaskakująco dużo jak na auto ważące 1,7 tony.