MV Agusta Brutale 1000RR – brutalne dzieło sztuki

Jeśli chodzi o parametry to jest się czego bać. Mały i krótki motocykl a pomiędzy nogami litr pojemności. Już bez samego dopowiadania o mocy można się przestraszyć. A jak to na hyper-nakeda przystało parametry są imponujące. 208 KM z litra pojemności. Matko bosko. W ażurowym potworze ważącym na sucho 186 KM. Chryste. Według broszur rozpędza się do ponad 300 km/h, co jest nie lada ciekawostką, bo powyżej 250 naprawdę ciężko na nim wysiedzieć. Jednak jest to maszyna dla twardzieli, więc dla każdego znajdą się rejestry wymagające czegoś więcej od ridera. Dla mnie każde odwinięcie manetki to było wyzwanie. Motocykl wpierw chwile czeka pytając się Ciebie, czy jesteś pewien swojej decyzji. Stopniowo z dołu usypia Twoją czujność, żeby na koniec pierdolnąć tak, że nie jesteś w stanie utrzymać się w siodle. Podnosi koło i znajdujesz się już w innym wymiarze i to 500 metrów dalej. Trzeba być czujnym.

Moje jazdy testowe zacząłem od nauki obsługi skrzyni biegów. Po wbiciu jedynki, która wskakując pizga w motocykl tak, że można z niego spaść. Jak kowal uderzający młotem o stal. Całość drgań rozchodzi się po ramie, żeby zakończyć swoją podróż na koniuszkach palców i czubku głowy jeźdźca. Wymaga dużo siły na stojąco. Podczas jazdy z kolei trzeba dawać odpowiednio miodu, bo podczas frajerskiej jazdy bez obciążenia biegi najnormalniej w świecie albo nie chcą wchodzić albo robią to z gigantycznym wyrzutem, jakby motocykl ożył i chciał powiedzieć „jak śmiesz budzić te biegi do takiej anemicznej jazdy?” Kończy się wtedy użyciem siły i ostatecznie pizgnięciem po całym ciele. Manewrując na parkingu nie mogłem też wrzucić luzu. Ostatecznie nauczyłem się, że luz trzeba wrzucić w czasie jazdy, bo na stojąco to raz, że noga może pęknąć w kolanie, podczas poszukiwań dwa, luz nie chce być wrzucony. Jednak dojeżdżając do skrzyżowań dość łatwo przechodząc z dwójki na jedynkę go złapać. A co pod obciążeniem? To już inna bajka, skrzynia budzi się i chodzi z ogromną łatwością, biegi wskakują bez szarpnięć, QuickShifter pomaga i wszystko dzieje się wręcz idealnie. Ten motocykl po prostu ma charakter i jak to Włoch, wymusza odpowiednie traktowanie. Jest za każdym razem rozczarowany, gdy jedziesz jak pipa, nie ryzykujesz życia i nie podajesz mu miodu. W czasie jazdy uwielbia w czasie eksplozji mocy podnieść koło. W przeżyciu pomaga wtedy kontrola unoszenia – 0 lub 1 i całkiem sprawnie sobie z tym radzi bez gwałtownych ingerencji i straszenia jeźdźca. Wręcz bym powiedział, że na trochę sobie pozwala, trzeba jej tylko zaufać, przy maksymalnym odwinięciu motocykl po prostu odbija się cały czas od ziemi przednim kołem J W osiąganiu prędkości pomaga też kontrola trakcji, którą można regulować w sześciostopniowej skali.