Porsche Panamera GTS – podróż w czasie

Właśnie wspomniane V8 to coś, dla czego warto kupić ten samochód. Ruszasz i V8 delikatnie pieści Twoje uszy, szczególnie na otwartym wydechu. Przerzuć jeszcze na Sport, żeby poznać magię redukcji. Jaaaasny gwint. Jak w rasowym samochodzie sportowym. Petarda. A przypominam, że z założenia wsiada tutaj 4 dorosłych ludzi, samochód zaczyna ważyć 2,4 tony (bo normalnie waży koło 2) i służy raczej do wygodnego przemieszczania się. Podczas kilku dni użytkowania oprócz poczucia wysokiej jakości zrozumiałem fenomen Panamery, jako tworu marki Porsche. Czuć tą sportową tradycję, dotychczas zorientowaną wokół silnika z tyłu. Nie potrafiłem uwierzyć w jaki sposób samochód mimo ogromnych gabarytów daje się prowadzić, jak hamuje i jak pokonuje zakręty. Jest zwarty i pozwala kierowcy na bardzo bezpośrednią interakcję. Magiczne. Dodatkowo, z racji, że jest trochę limo, pozwala bardzo komfortowo w ciszy podróżować. Nawet dość szybko, bo rozpędza się do blisko 290 km/h. Ale wiecie, co? To kolejne auto, które pozwala zrozumieć, że to nie osiągi są najważniejsze. Wcale nie kolejne 0,2 do setki. Auto ma 430 KM. Przyspiesza do setki niewiele lepiej niż mój Golf R, który jest synonimem słowa „poprawność”. Z tym, że daje kierowcy zupełne inne poczucie prowadzenia samochodu, mimo że fizyka i gabaryt sugerują coś zupełnie innego. To jest właśnie fenomen. Bawiłem się przez kilka dni redukcjami. Skrzynią, która mimo wieku działa jak błyskawica i myśli dużo lepiej niż w wielu nowych autach. Naprawdę, PDK to jest jakiś kosmos. Cud. Boski pierwiastek zaklęty w samochodzie. Na to wszystko dochodzi eleganckie wnętrze, kompletne wyposażenie. Mnóstwo przycisków między innymi jakieś chuje muje od zawieszenia. Możesz się pobawić spojlerem z tyłu, który albo żyje swoim życiem, albo na bulwary otwierasz go na stałe. W 2009 roku to było rozwiązanie z NASA. Aktywne aero w cywilnym aucie. Oczywiście używane głównie na bulwarach w samochodach zaparkowanych przed kawiarniami. Ale co z tego? Było i cieszyło właściciela i gapiów. Magic.

Jak to wygląda w utrzymaniu? Zaskoczyłem się mile spalaniem – podczas codziennych wojaży bez deptania ponad miarę paliło 0,5 litra więcej niż Golf. Przy deptaniu paliło 2 razy tyle. Cieszyło przy tym 2,5 raza bardziej, a pojemność ma przecież 2,4 raza większą. Z szybkiego rachunku wynika, że raczej się opłaca. Ile to kosztuje? 250 za taki egzemplarz jak testowany. Taki miód malina bez żadnych zastrzeżeń. 10-letnie nowe auto. Niby dużo, ale ile frajdy i jaka inwestycja. Można znaleźć oczywiście Panamerę Turbo S za 180 tysi z przebiegiem pod 200 koła, ale wtedy ten akapit odnośnie kosztów utrzymania mógłby przesądzić o przyjemności z użytkowania. Koszty części są astronomiczne i użytkowanie awaryjnego Porsche boli. Niemniej jednak egzemplarz jak nowy, niczym nie będzie odbiegał od nowoczesnych modeli jeśli chodzi o jego „odczuwanie” a pewnie pocieszy jeszcze latami i to bardziej niż jakiś nowy Golf. Ja szanuje takie wybory i życzę sobie i Wam, żeby takich aut przybywało na tych smutnych jak pizda drogach.