Porsche Taycan Turbo S – rewelacyjny powerbank

Najmocniejsza wersja Taycana to doskonały sposób na przeżycie pierwszego spotkania z elektrykiem. To spotkanie jest w stanie wywołać uśmiech na twarzy, utraty świadomości, pęknięcie kręgosłupa i skurcze wielu mięśni i osłupienie wywołane przeciążeniami przy starcie. Na papierze Taycan Turbo S to potworne 761 KM. 2,8 sekundy do setki i 260 kmh prędkości maksymalnej. Kurde, to ma szanse być najlepiej katapultujące się do setki auto jakim jeździłem w tym roku. Szukam w pamięci i nie znajduje niczego sprawniejszego. Punkt dla Taycana. Czas to sprawdzić. Przebieram nogami.

Samochód jest ogromny. Na zdjęciach wygląda smuklej, ale w rzeczywistości jest ogromny. Napompowana Panamera. Zdaje się być szerszy i dłuższy. W praktyce jest tylko szerszy o niecałe 3 cm, natomiast jest krótszy o 8,6 cm. Uwierzcie mi – na żywo wrażenie jest zupełnie inne. W środku egzemplarza testowego przywitała mnie piękna czerwona skóra z emblematami na zagłówkach, nagłośnienie Burmester 3D, szklany dach i mnóstwo innych rzeczy, które bardzo lubię i widziałbym w konfigurowanym przez siebie samochodzie. Wizualnie? Z przodu trochę 918, z tyłu Panamera. Jest przepiękny. Serio, dzisiaj to chyba najładniejszy samochód elektryczny. Chyba wiem dlaczego… – bo nie próbuje pokazać na siłę że nim jest. Wręcz przeciwnie, próbuje zmylić i pokazać, że nim nie jest, krzycząc do miłośników motoryzacji – „Halo, jestem Porsche, jestem usportowiony. Śnij o mnie po nocach, jestem szybki, wcale nie jestem nielubianym przez Ciebie elektrykiem”.

Wskoczmy do środka. Nie sposób zapomnieć o historii związanej z wyścigami długodystansowymi, gdyż tak jak w innych Porsche odpalamy go z lewej strony kierownicy. Prawidłowo. Naciskam przycisk i oprócz odpalenia wszystkiego wokół – nic się nie dzieje. Samochód jest mimo wszystko gotów do drogi. Wokół przerażająca cisza (spaliniaki tak brzmią jak zepsują się i zgasną hehe), na dużych ekranach ciekłokrystalicznych jest mnóstwo informacji. Można zwariować. Mam świadomość, że nie jestem w stanie ich wszystkich zgłębić, więc skupie się tylko na najważniejszym czyli jeździe. Do tego warto zwrócić uwagę na ustawione parametry jazdy – wybrany tryb. Tryb wybieramy sobie przy użyciu pokrętła przy kierownicy tak jak w innych samochodach marki. Aha, apropo ekranów. Z przodu są 4. Ekran cyfrowy z licznikami, drugi ekran od multimediów na konsoli środkowej, pod nim są z kolei kratki nawiewów a pod nimi… zgadliście – ekran do sterowania nawiewami połączony z touchpadem. A czwarty? Czwarty ekran jest przed oczami pasażera, także nie mówcie swojej mamie, bo ustawi sobie prędkość i będzie na Was krzyczeć. Dlaczego? Bez ekranu nie zgadnie z jaką prędkością jedziesz. Jest cisza, stabilność i izolacja. Oczywiście można okrasić to ogromnymi przeciążeniami, ale o tym za chwilę. Jak już jesteśmy przy tych cudownych ekranach i monitorach. Z tyłu jest piaty do obsługi klimy przez pasażerów. No gwiezdne, kuwa, wojny.

Pierwsze co powinniście sprawdzić, żeby nabyć respektu do Taycana Turbo S to jego przyspieszenie do setki. 2,8 sekundy może spowodować krótką utratę przytomności jak w myśliwcu, ale zaryzykujcie. Katapulta jest niesamowita. Do 160 jest nadal żwawo ale potem zaczyna robić coraz mniejsze wrażenie. Spodziewałem się trochę więcej, ale dla wrażenia kierowcy i pasażerów to ta setka jest decydująca. Wszystko znika za plecami, a Wy przy akompaniamencie ulubionej muzyki nabieracie prędkości. Gdyby nie muzyka, to można mieć wrażenie, że straciło się słuch. Kosmiczne uczucie. Dla tych natomiast, którzy chcą trochę poudawać jest opcja Electric Sport Sound – samochód zmienia się wtedy w Sokoła Millenium i zaczyna wydawać z siebie ciekawe dźwięki naśladujące przyspieszenia. Tego jeszcze nie słyszeliście, to nie jest nic co znacie. Połączenie wózka widłowego z odrzutowcem…

Idźmy w kierunku pragmatycznym. Deklarowany zasięg Taycana można między bajki włożyć. Praktyka pokazuje, że zrobienie 250 km na pełnym naładowaniu to już i tak duży powód do zadowolenia. Szczególnie, gdy mamy dostępną dużą moc i korzystamy z niej tak jak sugeruje nam to samochód i jego nastawy. Jest on twardo zestrojony i dość pewnie zachowuje się na drodze. To pokazuje dokładnie jakie powinno być zastosowanie Taycana. Ja osobiście widzę go jako idealnego kompana codziennych wycieczek do miasta. W korkach stoi się tak samo przyjemnie jak w benzyniaku za te same pieniądze. Dodatkowo cisza umila i ułatwia słuchanie muzyki czy rozmowy przez telefon. Wykończenie wnętrza w typowym dla Porsche standardzie i jakości. Wszystko okraszone nieznanym dla mnie brakiem wibracji pracującej jednostki. Ogólnie mógłbym tu zostać. A co więcej? Ze świateł jest szybszy. Skręca również zaskakująco dobrze jak na samochód o takiej masie (ponad 2 tony). Napęd jest mądry i pomaga, aczkolwiek słabo jest z dozowalnością mocy w razie poślizgu – tutaj trzeba się przyzwyczaić zarówno do mocnego hamowania układu (można zwiększyć lub zmniejszyć rekuperację) oraz do gwałtownych przyspieszeń po wciśnięciu gazu. Mimo to, samochód dużo wybacza. Na pewno na pochwałę zasługują też hamulce. Jezusku. Nadal boli mnie płat czołowy po tym jak mózg naparł na niego w efekcie przeciążeń. To, że nie wypadł to jest jakiś cud, albo metalowa wstawka w czoło, o której nie powiedzieli mi rodzice. Może dlatego pikam na lotnisku?