C63 AMG W204 – silnik z samochodem

C63 tej generacji, aż do dziś budzi respekt. Już podczas odpalenia wyraźnie zagulgocze dając jasno do zrozumienia, że te 6208 ccm to nie są przelewki. Z zewnątrz z kolei przyciągnie wzrok poszerzonymi zderzakami z dużymi wlotami powietrza, nadmuchanymi nadkolami z dużym kołem w środku, a z tyłu przywita wzrok (i ostatecznie też słuch) czterema wielkimi końcówkami wydechu, które wyglądają wręcz jak doklejone. Można rzec, wizualnie – niemiecki muscle car. A jak z jego zachowaniem?

Szaleństwo. Istne szaleństwo. Egzemplarz, którym jeździłem jest użytkowany prawidłowo. Wskutek tego opony, które miałem do dyspozycji były… hmm… delikatnie mówiąc nienajlepsze. Zwłaszcza te z tyłu. Ten samochód potrzebuje dosłownie chwilę, by zamienić opony w gaz i malutkie kawałeczki rozsmarowane na szorstkim asfalcie. Napęd w Mercedesie oraz całe jego zawieszenie i balans sprawiają wrażenie, jakby jego głównym zadaniem było zamiatanie bokami. Przyznam, że nawet podczas sesji zdjęciowej, gdy miałem spokojnie ruszyć na lekko skręconych kołach jakaś nieznana mi siła powodowała ruszanie w chmurach kurzu i przy akompaniamencie muskularnego V8. Natomiast, gdy tylko samochód chwycił trakcję zamieniał się w istną lokomotywę. Silnik w dosłownie każdym momencie mógł zerwać się do pędu i ruszać całą masą do przodu. Niesamowite wrażenie, którego nie zastąpi żadne turbo. To jest właśnie ta pojemność i wolnossący silnik. Reakcja na gaz jest błyskawiczna i jak tylko skrzynia odnajdzie właściwy bieg samochód od razu wyrywa do przodu, o ile pozwoli mu naturalnie na to przyczepność. Na szczęście dla osób, które już są przerażone – w standardowym trybie jazdy jest potulny jak baranek, a kontrola trakcji jest w taki sposób skonfigurowana, żeby nikogo nadmiernie nie wystraszyć przy normalnym obchodzeniu się z autem. W tle nadal będzie przyjemny gulgot w trybie stand-by. Skrzynia to spokojny automat o siedmiu przełożeniach, który w trybie automatycznym potrafi być stonowany, a w trybach sportowych odrobinę ukąsić. Ja preferowałem tryb manualny połączony z delikatnym rozpięciem kagańców i minimalnie większą agresją (Sport). Zawieszenie pracuje raczej komfortowo, samochód od początku do końca sugeruje, że tor w jego przypadku niekoniecznie będzie dobrym rozwiązaniem. Wydaje mi się, że priorytetem była wszechstronność w codziennym użytkowaniu połączona z pierwiastkiem bandyctwa schowanym pod maską, a nie nastawienie na szybkie pokonywanie nitki toru. Szybko to ten samochód utylizuje opony, a pojechać nim szybko to trzeba te opony mieć naprawdę dobre i do tego być sprawnym kierowcą, bo z tendencją do wychylania tyłu łatwo można popełnić błąd.

W środku niestety jest nijako, gdy porównamy to do czegokolwiek nowszego. Niestety mnie wnętrza starszych Mercedesów nie urzekają. Tutaj poza wysoką jakością materiałów i niektórymi akcentami (logo AMG na fotelu czy karbonowe akcenty) ciężko poznać, że mamy do czynienia ze specjalną wersją. Fotele są wygodne, ale brak tutaj fajerwerków. Wnętrze po prostu jest. Mimo to, siedzenie w środku to istna przyjemność. I to właśnie za sprawą tych bodźców, które biegną od silnika. Zaczynając od gulgotu a kończąc na rzucaniu całą karoserią przy przegazówkach na światłach. Wszystko to przywodzi na myśl amerykańskie muscle cary. Jednak ten niemiecki dźwięk jest trochę inny. Ma mniejszą amplitudę i wydaje się wyższy i bardziej agresywny. Wszystko co towarzyszy pracy tego silnika to esencja motoryzacyjna i myslę, że każdy petrolhead czytając ten artykuł zatrzyma się w tym miejscu, żeby zamknąć oczy i spróbować to usłyszeć. Wszak każdy z nas kiedykolwiek słyszał to 6,2 litra. W razie potrzeby pomocą służy internet. Zachęcam do chwili medytacji z tym silnikiem.